ناشناخته

دلم براش تنگ شده خیلییییییی زیاد 🤦

دلم میخواد باهاش حرف بزنم ولی نمیتونم همچین شخصیتی ندارم که پیگیر کسی بشم که براش ذره‌‌‌ای مهم نیستم و فرقی با دختر‌های دیگه از نظرش ندارم شاید مغرورم نمیدونم

ولی باز منتظرم ....

قبلا مطمئن بودم میتونم فراموش کنم ولی الان نیستم برام عذاب اوره این حس انتظار

نمیخوام منتظر باشم با تمام وجودم نمیخوام منتظرش باشم ولی هستم واقعا چه قدر میتونم احمق باشم😏😊

به خودم میگم یه حس بچگانه اس تو تا حالا تجربه اش نکردی میگذره بعد‌هااا که سن ات بیشتر بشه و یه حس واقعی رو تجربه کنی به این زمان میخندی اسمش عشق نیس فقط یه حس بچگانه اس فقط همین

از پس این هم برمیام مطمئنم فقط به زمان احتیاج دارم اما نمیدونم چه قدر زمان لازمه تا یادم بره الان کم کم داره میرسه به یه سال امیدوار بیشتر نشه

جو خونه اصلا خوب نیس

هیچ کسی حرف نمیزنه همه درگیرن تو افکارشون

همه مثل من به یه جا خیره میشن توی چهره شون ناراحتی موج میزنه اصلا توقع نداشتیم

مامانم که گریه کرد یاد داداش خودش افتاد خیلی خوب میدونه داداش بزرگ از دست دادن یعنی چی

هر کدوم سعی دارن یه طوری پشت تلفن زن عمو رو دلداری بدن باز خوبه زن عموم زن قوی هستش

تازه فهمیدم چه قدر تسلیت گفتن سخته

همه توی فکر این هستن که به مادرش بگن یا نگن چون حال مادرش هم زیاد خوب نیس و برای اون پسرش یه طرف همه‌ی دنیا یه طرف دیگه

خیلی بده که حتی نتونی بری سر خاک عزیزت

توی خونه ما همه داغونن خیلی داغون همین دیروز زن عموم اینجا بود. حتی تصور اینکه چه حالی داره حالم داغون کرده

فامیل مون فوت کرد

دندون پزشک بود کرونا گرفت از بیماراش

80 درصد ریه‌هاش درگیر شد و...

حس الانم ترس و غم و...

فقط خدا به مادر و خواهر و برادر ش صبر بده

بزرگترین بچه بود و جای خالی پدر رو برای خواهر و برادرش پر کرده بود

هیچ کاری برای دلداری دادن خانواده اش نمیتونم انجام بدم و از این متنفرم

بالاخره درست شد 😑

وای خدا میدونه چه قدر حوصله ام سر رفته بود

دلم برای وبلاگ‌های بچه‌ها تنگ شده بود خیلی زیاد

امیدوارم درست بمونه اخه واقعا معتادش شدم😶😶😶